Kıymetli Müslümanları
Allah'u Teala bu ayet-i kerimesinde bakın ne buyuruyor:
“Mescitler, şüphesiz Allahın dır. O halde Allah ile birlikte kimseye yalvarmayın (kulluk etmeyin).”300
Allah Resulü (sav) şöyle buyuruyor:
“Camide tükürmek yanlıştır (günahtır). Keffaret (affı) onu def etmek (yok etmektir).”301
Allah Resulü (sav) yine şöyle buyuruyor:
“Bu camilerde idrar yahut diğer pisliklerin olmaması lazımdır. Ancak camiler, Allah’ı zikir için yapılmıştır.”
Amr ibni Şuayb, dedesinden rivayet eder ki Allah Resulü (sav) camide alışverişi, kötü söz konuşmayı, şiir okumayı (dini olmayan) yasak et. Allah Rasulü (sav) şöyle buyuruyor:
“Kim sarımsak, soğan yerse bizden ayrılsın, yahut camimizden çıksın.”303 (Yani kokusu gidince¬ye kadar bizim toplumumuzda bulunmasın.)
Müslüman her yerde beş vakit namazını kılabilir. Yüce Allah bütün temiz topraklarda ibadet etmeye müsaade etmiştir. Ancak devamlı muayyen bir yerin ibadet için ayrılan yere cami denmektedir. Arapça’da camiye “mescit (secde edilen yer)” denir. Biz ise “cami” (toplayıcı) demekteyiz. Halk arasında cuma namazı kılınan yerlere “cami”, cuma namazı kılınmayan ve küçük olan camilere de “mescit” denmektedir.
Camiler, ister küçük ister büyük olsun ibadete, Kur’an okunmaya aittir. Müslümanların topluca ibadet ettiği yerlerin her bakımdan temiz olması şarttır.
Yüce Allah, mescitlerde Allah için ibadet edilmesini, başkasına tapılmamasını emrediyor.
İşte böyle mübarek yerlerin her bakımdan mükemmel, temiz olması gerekir.
Yüce Peygamberimiz, İslam’dan önce kültür seviyesi düşük, temizliğe hiç riayet etmeyen bir topluluğu temiz bir seviyeye getirmek için çok gayret etmiştir. İbadet, Kuran, İslam’ı öğrenme dışında sohbet etmek isterseniz, bu odada yapınız” buyurdu.
Müslüman, camide din kardeşlerini rahatsız edecek pis kokulardan sakınacak. Soğan, sarım¬sak gibi kötü koku veren gıdaları yiyen bir Müslümanın, ağzındaki koku gidinceye kadar bir topluluğa veya camiye girmemesi gerektiğini Yüce Peygamberimiz (sav) beyan etmektedir.
Yanlış anlaşılmasın, sarımsak soğanı yemeyi yasak etmiyor ancak kokusu gidinceye kadar camiye, topluluğa girilmesini yasak ediyor.
Ayrıca camiye, kirli elbise, pis koku salan çorapla da gelmemelidir. Eğer çorabı kirliyse, yıkamaya zaman bulamamışsa yalın ayak namaz kılsın, yine de pis çorapla camiye gelmesin.
Camiye gelirken edeple gelmelidir. Allah’ın huzuruna gelirken laubali tavır içinde olmamalı, en büyük tazim ve hürmetle camiye girmelidir. Bazı kimselerin yaptığı gibi elleri arkada veyahut elleri ceplerinde, bilhassa pantolon cebinde ol¬mamalıdır.
Pantolon cebinde (camide olmadığı gibi) büyüklerin yanında bile elleri cebinde olmaması-
Allah Rasulü’nün Medine’ye hicret etmesiyle beraber, ilk cami olarak Mescid-i Nebi (Peygamber Cami) yapılmıştır. İki yetime ait olan arsayı kendi parasıyla satın almış, bizzat amele gibi çalışmış; sırtında kerpiç, toprak taşımıştır. Arkadaşlarının (ra) yalvarmalarına rağmen çalışmıştır. Hatta Ammar (ra) sırtına iki kerpiç birden alarak şöyle dedi:
«Ey Allah’ın Rasulü! İki kerpiç birden sırtıma koyuyorum. Birisini sizin için, birisini kendim için taşıyorum. Ne olur sen yorulma!” Allah Rasulü (sav) şöyle Duyurdu: bilmezlerdi. Hatta çölde yaşayan bir Arabi (köylü Arap) bir gün geldi. Caminin içindeki kumluğa idrarı yaptı. Ashab (ra) onu dövmeye kalktı. Allah Rasulü (sav):
“Durun, onun kirlettiği yeri temizleyin. Çünkü o, çölde yaşayan bir kişidir. İbadethane nedir, nelere dikkat edilmesi lazımdır. Bilmez. Çağırın, onu tatlılıkla ikaz edeyim” dedi.
Yukarıdaki hadislerde görüldüğü gibi Allah Rasulü (sav), caminin Allah’ı zikir, dua, Kur’an için yapıldığını; camide alışveriş, ticaret yapılamayacağını, manasız sözlerin konuşulamayacağını bildirmiştir.
Bazı kimseler şöyle bir itirazda bulunabilirler. Allah Rasulü devrinde camide her şey konuşuluyordu. Hatta suçlular bile hapsolunurdu. Yabancı elçiler camide kabul edilirdi.
Evet, Allah Rasulü (sav) Medine’ye ilk geldiğinde öyle idi. Darlık, yokluk vardı ama kısmen ferahlama olunca camide ibadet ve Kur’an okumanın dışındaki işler yasak edildi. Peygamberimizin yukarıdaki mübarek hadisleri bunu açıkça beyan etmektedir.
Hz. Ömer (ra) halife olunca mescidin yanında ayrı bir oda yaptı:
“Ben de Allah yolunda yorulayım, terleyeyim.”
Bu caminin duvarları kerpiçten, tavanı hurma ağacı ve hurma yaprağından dı. Tabanı ise kum idi. 1970’lere kadar bu mescidin bir kısmı kumluk idi. Bir yağmur yağdığı zaman, su caminin içine dolardı. Fakat tabanı kum olduğu için çabuk kururdu. Zaten çok az yağmur yağardı. Tabii çok toz olurdu.
İslam’dan önce Araplar, temizliğe hiç riayet etmezlerdi. İbadethane nedir, nasıl temiz kullanılır, ibadethanede nelere dikkat edilmesi gereklidir. Çünkü pantolonun cebi avret mahalline çok yakın olduğu için dikkat edilmelidir.
Camiye huşu, vecd içinde girmeli, ibadetini yaparken Allah huzurunda olduğunu tefekkür ve tezekkür etmelidir.
